Otto dix - Metropolis kunst analyse

Het schilderij dat ik gekozen heb om te analyseren is het 'Metropolis' Schilderij van Otto Dix, gemaakt in 1927/1928 in Duitsland.

Eerste indruk:

Ik heb dit schilderij gekozen omdat het vrijwel het eerste schilderij was waar mijn oog op viel en ook op bleef hangen, toen ik in een boek aan het bladeren was op school. Ik hou er altijd heel erg van als iets je een sfeer kan geven, een goede film of een mooi liedje brengt mij soms in een bepaalde sfeer, dat betekend dat het naar mijn mening een goed liedje/film of kunstwerk is. Dat had ik ook bij het 'Metropolis' schilderij. De kleuren zijn heel warm en de mensen lijken te genieten, er komt gewoon een soort vrolijkheid van het schilderij af. Het heeft actie en is niet statisch, als ik lang naar het schilderij kijk kan ik me zo inbeelden dat ze echt aan het dansen zijn. Verder vond ik het ook indrukwekkend hoe het geschilderd is, ik heb dit nog nooit eerder zo gezien, Otto Dix maakt met zijn kwast iets wat op de computer geanimeerd zou kunnen zijn. Dat sprak mij heel erg aan.

Vorm:

Ik zie zoals ik al zij veel warme kleuren. Er is aan de achterkant duidelijk een soort diepte gecreëerd waardoor je ziet dat de ruimte nog doorloopt. Er is niet veel met schaduw gewerkt, alles is evengoed verlicht. Wel is er met spiegelbeeld gewerkt, als je kijkt naar de dansende vrouw met de blauwe schoentjes, zie je dat de grond haar lichaam weerkaatst.Verder zie ik alleen maar verticale lijnen. Na een beetje research heb ik ontdekt dat het schilderij gemaakt is met gemengde technieken op hout.

Verhaal: 

Verschillende mensen zijn aan het dansen, duidelijk van vanuit een welvarend milieu. Ik zie een big-band die optreed, en nog meer mensen aan de zijkant toekijken. Ik vond op internet dat Otto zichzelf ook in het tafereel geschilderd heeft, ik vraag me af wie hij dan is. De dansende vrouwen dragen mooie kleding en veel sieraden, dat is een teken van rijkdom.

Functie:

Ik kwam erachter dat dit schilderij hoort bij nog twee schilderijen, maar dat die wel los van elkaar staan. De functie van het schilderij is echter alleen te beschrijven als ik de drie delen bij elkaar haal, dus die foto staat hierboven. Otto Dix heeft zeker geschilderd met een achterliggende gedachte, want deze drie schilderijen vormen samen zijn beeld van de verschillende 'klassen' mensen in de Weimar Republiek. Hij wil laten zien door deze naast elkaar te zetten, hoe groot het verschil was tussen de rijke en arme mensen in die tijd en de kwaliteit van hun leven. Links zie je namelijk een prostituee geschilderd op straatkeien, wat een oude en arme straat vertegenwoordigt. Ook zie je een kreupelen man die haar aankijkt, beiden zijn geschilderd onder een brug. Otto Dix heeft ook het verschil tussen prostituees willen laten zien, omdat er in het aller rechter schilderij een aantal hogere klassen prostituees afgebeeld worden. Dat zie je omdat de vrouwen ongeveer dezelfde kleding dragen als de rijke in het midden, maar er toch goedkoop uitzien.

Context:

Het schilderij is geschilderd rond 1920, in Duitsland tijdens het herstel van de eerste wereldoorlog. Door de slechte economie in die tijd was de middelste klas bijna helemaal verdwenen, en bleven er eigelijk maar twee soorten klassen mensen over: de extreem arme en de extreem rijke. Het zorgde ervoor dat de Weimar republiek in die tijd enorme last kreeg van werkeloosheid, honger en ondervoeding. In die tijd, zoals dus ook in het schilderij afgebeeld is, waren er veel kreupelen en bedelaren op straat. Otto schetst dus de situatie na de 1e wereldoorlog in zijn schilderij.

Samenhang:

Ik zie duidelijk een samenhang in dit schilderij tussen de functie, context, voorstelling en vormgeving. Als ik naar de drie schilderijen naast elkaar kijk is de samenhang alleen al te zien aan het feit dat het middelste schilderij met hele warme en 'gezellige' kleuren geschilderd is, terwijl de rest toch wat minder intens gekleurd is en ook wat meer donker in zich heeft. Daarmee wordt dus het verschil afgebeeld van sfeer tussen de klassen, en dat het contrast in die tijd tussen rijk en arm heel groot was, wat toch wel een probleem was.

Interpretatie:

In de eerste instantie interpreteerde ik vanuit het schilderij alleen niet zoveel, ik keek er een beetje oppervlakkig naar en zag een soort vrolijk droombeeld voor me, een beetje 'Great gatsby' achtig. Maar na het ontdekken van de rest van de schilderijen, die dus samen een soort serie vormen, is mijn sfeerbeeld wel veranderd. Het heeft namelijk helemaal niet zo'n vrolijke boodschap, maar wil de kijker aan het denken zetten en het oneerlijke contrast laten zien tussen de twee klassen.

Evaluatie:

Door het evalueren van zo'n schilderij heeft het veel meer diepgang gekregen! Ik wist helemaal niks af van de achtergrond en wat de schilder nou eigelijk probeert te zeggen, dat weet ik nu wel en dan ga je toch anders kijken naar zo'n schilderij. Zoals ik hiervoor dus ook beschrijf, het evalueren van dit schilderij heeft de eerste indruk totaal weggevaagd. Zo kom ik er dus achter dat het verhaal om iets heen toch wel heel belangrijk is en zeker iets toevoegt aan je beeld van iets. Misschien ga ik dus vanaf nu wel de informatie bordjes onder schilderijen lezen, als ik weer eens in een museum ben.